Ayokong Umuwi

TANAW - Kahit gaano mo pa nakasanayang gawin ang isang bagay, dumarating talaga ang pagkakataong kailangang humihinto sa sandaling dumating ang pamamaalam. At pagkatapos nito ay pag-iisip kung itutuloy mo ba ang mga bagay na nakasanayan mo na kasama ang pinag-aalayan nito. Sa kabilang banda ba, ay mas maigi ang lumimot at gumawa ng panibagong makakasanayan ng may kalayaan sa pag-iisa:(Photo by: Marc Russell / Caption by: Arem Cesar)

Nagugutom na ako,
Ngunit ayaw ko munang umuwi.
Ayoko na kasing hatiran ka,
Kahit ang ipagtabi ng niluluto ko.
Hindi ko na kasi naririnig
ang “thank you” mo.

Naiinitan na ako, nanlalagkit.
Ngunit ayaw ko munang umuwi.
Hindi mo na mapapansin
Na bagong paligo at iba ang gamit kong pabango.
Sandali lang kasi kung masulyapan mo
At busy ka rin sa mga kaibigan mo.

Inaantok na ko
Ngunit ayaw ko munang umuwi.
Madadaanan ko kasi ang kanto
Kung saan ka laging nakatayo’t nakangiti.
Upang nakawin ang aking sandali.

Ayoko ng umuwi.
Pagkat wala ka na.
Maalala lang kasi kita.
Kaya di na ako uuwi.

                                                                

               

Tag-Ulan sa Ilalim ng Dahon ni Comrade

Twit. Twit. (Mga Damdaming Di Marinig)

Twit. Twit..
Mga damdaming di marinig.







Twit. Twit.
Twitter failed,
Sabi ng internet connection.











Twit. Twit.
Paulit-ulit, pero di mo malalaman,
Na ikaw ang syang tinu-twit.

Twit.Twit.

Iniibig kita ng hindi mo alam,

Sapagkat bukang-bibig ko’y ibang pangalan.

Twit.Twit.

Napapasaya mo ako, ng hindi mo alam

Kahit pa sa iba’y makulit ka din naman.

 

L.I.S.A.N

Tinatanaw kita

mula sa liwanag

ng poste ng Meralco.

Kung saan lagi kang nakatayo,

habang hinihithit ang sigarilyo

at iniintay ang pagdating ko,

Upang masulyapan

ang mga ngiti kong

sabi mo'y bumubuo sa araw mo.

Pero ang mga tingin ko

ay kanina pa tumatagos,

kakaiba ang gabing ito,

wala ang anino mong

kanina pa din hinihintay ng

liwanag ng poste.

Wala ang ngiti mong

Tutugon sa ngiti ko,

na laging pumupukaw

sa bawat pagod ko. 

Wala ka nang gabing 

yakap ko ang kalungkutan

sa liwanag ng poste, 

at nakikilipad ang isip ko

sa mga gamu-gamong

unti-unting pinapatay

ng kalaliman ng gabi.

Abot-Kamay. May mga pagkakataon na pinalalampas lamang natin ang mga bagay na sa tingin natin ay nandyan lang naman at mas pi-nagtutuunan ng pansin ang sa tingin natin na dapat ay sa atin. Sa ganitong tagpo sa buhay natin, madalas huli na napag-tatanto natin na dapat mas pinagbigyan pansin at halaga natinang mga bagay na abot kamay lang sa'tin, ngunit huli na para makuwa pa ang mga ito, pagkat pagmamay-ari na ng iba. (Photo: Jansen Canaria / Caption: AC Delos Reyes)

Tag-Ulan sa Ilalim ng Dahon ni Comrade